என் இல்லாளின் முதல் வெளிநாட்டு பயணம்....

“ஏங்க நான் ஊருக்கு போகின்றேன்” என்று என் மனைவி சொன்ன போது நான் ஏதோ திருச்சி ,ஸ்ரீரங்கத்துக்கு போவது போல் ஓக்கே சொல்லி விட்டேன்... ஆனால் இப்போது அவள் இல்லாமல், அவளை சட்டென பார்க்க முடியாமல் மனது தவியாய் தவிக்கின்றது...

பக்கத்தில் இருக்கும் பெங்களூருல் இருக்கும் அவள் அம்மா வீட்டிக்கு போனால் , மனதுக்கு தெரியும் இரண்டுநாளில் வந்து விடுவாள் என்று அப்படியும் எனக்கு போர் அடித்தால் நான் அங்கு போய் விடுவேன்...

ஆனால் அவள் இப்போது போய்இருப்பது அயர்லாந்தில் டூபளின் நகரில் கடந்த வெள்ளிக்கிழமை சென்னை ஏர்போர்ட்டில் பிளைட் ஏற்றி விட்டேன்... அவளுக்கு அதுதான் முதல் விமானபயணம்,வெளிநாட்டு பயணம் எல்லாம்... நான் பிளைட் எப்படி இருக்கும் என்று ஆங்கில படங்களில் மட்டுமே பார்த்து இருக்கின்றேன்.. தாம்பரம் நோக்கி போகும் போது தலைக்கு மேல் ரொம்ப சத்தத்துடன் அது இறங்குவதை பார்த்து இருக்கின்றேன்... அவ்வளவே

அவள் ஊர் போய் சேரும் வரை எனக்கு செம டென்ஷன் போங்கள்... எனென்றால் புவியீர்ப்பு திசைக்கு எதிரான பயணம் அல்லவா? அதனால்தான்....


3மாத காலம் அவர்கள் கம்பெனியில் அக்கவுன்ட்ஸ் சம்பந்தமாக அயர்லாந்தில் டிரைனிங்...கடந்த வருடம் அக்கேடாபர் 19ம் தேதிதான் எங்கள் திருமணம் நடந்தது...பத்து வருடம் பார்த்து, ரசித்து, காதல் திருமணம் செய்து கொண்ட பெண்தான்.. இருந்தாலும் இந்த பிரிவு எனை வாட்டுகின்றது....

காரில் வீடு வந்து அழைத்து போய் வீட்டில் விடும் வசதி அவள் அலுவகத்தில் இருந்தாலும், நான் சும்மா இருந்தால் மாலை வேலையில், அவளை அழைக்க அவள் அலுவலகத்துக்கு போய் அவளை அழைத்து வருவேன்....

நல்ல காபி குடிந்து , அதுவும் காலையில் காப்பி குடித்து 5 நாட்கள் ஆகின்றது... கால் வலிக்கின்றது என்று சொன்னால் எந்த நேரமாக இருந்தாலும், சட்டென சுடுதண்ணீர் வைத்து அதில் கொஞ்சம் டெட்டால் ஊற்றி வெது வெதுப்பான நீரில் காலை வைக்க சொல்லி செல்லமாக மிரட்டுபவள்....

நேற்று தனிமையில் தோசை வார்க்கும் போது அவள் ஞாபகம்... என்னை எப்போதும் சமையல் கட்டு பக்கம் விடவே மாட்டாள்... காரணம் காய்கறி அறிந்த அரிவாள் மனை நடுவில் இருந்தால், அதனை எடுத்து ஓரம் வைக்க சொல்லுவேன்... அதனால் என்னை சமையல் அறை பக்கம் விடவே மாட்டாள்....இப்போது அது என்னுடைய ராஜ்யமாக மாறிப்போய் இருக்கின்றது...

நான் எப்போதாவது காபியும், தோசையும் வார்த்து கொடுத்தாலே ஐயம் சோ லக்கி என்று சொல்லுவாள்...

அவள் சுத்த வெஜிட்டேரியன், கொஞ்சம் ஆச்சாரம்.... நான் எதையும் தின்னும் ரகம்.... அங்கு எடுத்து போன உணவு பொருட்கள் தீர்ந்ததும் என்ன செய்வாள் என்ற தெரியவில்லை...


இந்த பெண்கள் ரொம்பவும் மோசம் ஆண்கள்வளரும் போது தாய் பார்த்து பாத்து செய்து அவனை கெடு்க்கின்றாள்... தாரம் அதை விட அதிகமாக கவனித்து அவனை ஹோம் சிக் ஆக்குகின்றார்கள்...

என்ன கொடுமைன்னா அவள் எடு்த்து போன லேப்டாப்ல நெட்கனெக்ஷன் அக்சப்ட் ஆகலை... எடுத்து போன போன் வேறு பிரச்சனை...

அயர்லாந்தில் தமிழ் பதிவர்கள் யாராவது இருக்கின்றீர்களா? அப்படி இருந்தால் எனக்கு தெரியபடுத்துங்கள்...அல்லது அயர்லாந்து டூப்ளின் நகரத்துக்கு பக்கத்தில் இருந்தாலும் ஓகே....கடல் கடந்து எதாவது உதவி என்றால் நாம் எப்படி செய்ய முடியும்...விருப்பம் இருப்பின் சொல்லுங்கள்... அல்லது சென்னையில் இருந்து அயர்லாந்து சென்றாலும் சொல்லுங்கள்.....

என் மனைவிஅயர்லாந்தில் இரவில் 8 மணிக்கு வெயில் அடிக்கின்றதும்மா.... என்று சொல்கினறாள்... என் மனைவி ஊருக்கு போகின்றாள் என்ற உடன் பள்ளியில் 5 மார்க் கொஸ்டினுக்கு வேல்டு மேப் பாத்துவிட்டு பரிட்சைக்கு போவோம்... அதற்க்கு அப்புறம் இப்பதான் வேல்டு மேப் பார்க்கின்றேன்.... அயர்லாந்து எங்கே இருக்கின்றது என்று....


எனது நண்பர் நித்யகுமாரன் இல்லாள் பிரிவு பற்றி எழுதிய கவிதை இங்கே பொறுத்தமாய் இருக்கும் என்று நம்புகின்றேன்....


நீ
தளும்ப தளும்ப தரும்
காபி குவளைகள்
காலியாகவிருக்கின்றன

தளும்புகின்றன...

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

நடுநிசி வந்து
பூட்டிய கதவு திறந்து
அசந்து படுத்தாலும்
என்னோடு சேர்ந்து
உறங்க மறுத்து
உன் ஞாபக அலையடிக்கிறது
மாத காலண்டர்...

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

நீ
திட்டித்திட்டி செய்யாததையெல்லாம்
அனிச்சையாய் செய்கிறேன்...

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

வேண்டுமட்டும் தூங்கலாம்
ஆப்பாயில் சாப்பிடலாம்
10 மணி தாண்டி வீடு வரலாம்

இந்த எந்த சுதந்திரமும் வேண்டாம்
விரைந்து வா....

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

குடிக்க சுடுதண்ணீர் போடுகையிலும்
உள்ளாடை துவைக்கையிலும்
தெரிந்து போகிறது...

என்னை எந்தளவு
கெடுத்து வைத்திருக்கிறாயென்று...

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

நீ
திரும்பிவரும் நாள்வரை
மொத்தமாய் கிழித்தபின்
காலண்டரும் எனைப்பார்த்து
கைகொட்டி நகைக்கிறது....


எனது எல்லா பதிவுகளுக்கும் முதல் வாசகி எனது மனைவிதான், ஆனால் இப்போது மற்றவர்கள் போல அவளும் வாசிக்க வேண்டும்.... என்ன கொடுமை சரவணன் இது...
இந்த பதிவை என் மனைவி அயர்லாந்தில் படிப்பாள் என்று நினைக்கின்றேன் அதற்கு சீக்கரம் நெட் அவள் லேப்டாப்பில் ஒர்க் ஆக வேண்டும்....

ஒரு மாதிரி குழும்பி போய் என்ன எழுதுவதென்று தெரியாமல் எழுதிஇருக்கின்றேன்.. அதுமட்டும் எனக்கு நன்றாக புரிகின்றது...

அன்புடன்
ஜாக்கிசேகர்...